از زمان قاعدگی تا یائسگی، علائم سندرم پیش از قاعدگی (PMS) ممکن است تا 90 درصد زنان را تحت تأثیر قرار دهد. برای برخی، اثرات خفیف و قابل کنترل هستند؛ دیگران خود را در حال لغو برنامه‌ها، تماس تلفنی از محل کار، یا غیبت از کلاس برای چند روز در هر ماه می‌بینند و این قبل از شروع جریان ماهانه آن‌ها است.

 

علائم متنوع و متعدد هستند، از جسمی تا عاطفی متغیرند. سردرد، حساسیت سینه‌ها، نفخ و حالت تهوع رایج هستند، همانطور که خستگی و بی‌خوابی نیز رایج هستند. بسیاری از افراد تغییراتی در اشتها، جوش‌ها یا علائم مرتبط با خلق و خو مانند افسردگی، تحریک‌پذیری و نوسانات خلقی را گزارش می‌دهند.

 

مقصران این علائم؟ هورمون‌های در حال تغییر شما.

نوسانات سطح هورمون در طول چرخه‌های ما هم طبیعی و هم ضروری است. سطح استروژن در اواسط فاز فولیکولی افزایش می‌یابد، سپس پس از تخمک‌گذاری کاهش می‌یابد. در طول فاز لوتئال، زمانی که پوشش رحم برای آماده‌سازی برای یک بارداری احتمالی ضخیم‌تر می‌شود، سطح استروژن دوباره افزایش می‌یابد، فقط برای کاهش در شروع قاعدگی ماهانه شما.

 

برآمدگی عجیب هورمونی یا کمی نفخ غیرمنتظره نیست، اما اگر شما اغلب در درد یا ناراحتی بیش از حد هستید، ممکن است زمان آن باشد که نگاه دقیق‌تری داشته باشید.

اگر شما مشکلات خلق و خوی یا جسمی پیش از قاعدگی را تجربه می‌کنید، بدن شما نشان می‌دهد که چیزی از نظر فیزیولوژیکی نادرست است. علل احتمالی؟ عدم تعادل هورمونی. یا اختلال سلولی. یا ترکیبی از این دو.

 

مطالعات نشان می‌دهند که عوامل مختلفی از جمله ژنتیک و سبک زندگی ممکن است در بروز و شدت سندرم پیش از قاعدگی (PMS) و اختلال دیسفوریک پیش از قاعدگی (PMDD) نقش داشته باشند. PMDD را می‌توان به عنوان شکل شدیدتر PMS در نظر گرفت که با علائمی بسیار شدیدتر و اختلالات عمیق‌تر در زندگی روزمره همراه است.